Si Rebeca Cisneros ay isang Assistant Office Engineer, nagtatrabaho sa Proyekto sa Mga Pasilidad ng Biosolids Digesters (Biosolids Project) konstruksyon. Nagsimula siya sa San Francisco Public Utilities Commission (SFPUC) bilang isang office intern noong 2015 at nang magsimula siyang magtrabaho sa Harry Tracy Water Treatment Plant, ipinakilala siya sa construction side of things. "Nainlove ako sa construction," sabi niya na may malaking ngiti, na humantong sa kung nasaan siya ngayon sa SFPUC.
Ang Construction Manager ng Biosolid Project na si Ryan Cayabyab ay nag-recruit kay Cisneros noong siya ay intern. Nakikipagtulungan siya ngayon kay Cayabyab sa lugar ng konstruksiyon ng Bayview Biosolids Project - kung saan ang SFPUC ay gumagawa ng mga kritikal na pag-upgrade upang gawing isang modernong resource recovery center ang pasilidad ng Southeast Treatment ng Lungsod.
"Ang suporta ni Ryan ay walang katapusang at ang kanyang karanasan sa konstruksiyon ay napakahalaga," sabi ni Cisneros. "Pakiramdam ko ay suportado ako dito dahil lahat ng nasa Biosolids Project team ay laging handang magbahagi ng kanilang kaalaman."
Nagmumuni-muni sa kanyang Pamana
Habang papalapit ang Hispanic Heritage Month, naisip ni Cisneros ang kanyang sariling pamana. Marami siyang gustong sabihin tungkol sa wikang Espanyol.
"Ang aking mga lolo't lola ay nakatuon sa pag-aaral ng Ingles sa buong pagkabata ko at ang aking mga magulang ay nahirapan sa Ingles bilang pangalawang wika noong sila ay mga bata," paggunita niya. "Sa aking paglaki, walang sinuman ang nangangailangan sa akin na mag-aral ng Espanyol." Idinagdag ni Cisneros na maaari talaga itong maging isang karaniwang karanasan bilang pangalawang henerasyong Amerikano. “Sa tingin ko, ayaw ng pamilya ko na mahirapan kaming mga bata tulad nila. Hindi ako napapaligiran ng wikang Espanyol.”
Kaya, pagkatapos ng high school, pinili niyang pumasok sa California State University of Long Beach. "Nais kong pumunta doon para sa programa ng Engineering, ngunit para din sa kultura ng Latine." Ang 'Latine' ay isang salitang pinili niyang gamitin, na ginagamit ng maraming nagsasalita ng Espanyol sa buong mundo.
Minsan sa kolehiyo, sumali siya sa mga organisasyong Hispanic upang tulungan siya sa akademya. Agad niyang natagpuan ang kanyang sarili na napapalibutan ng wikang Espanyol at nakaranas ng ilang culture shock.
"Pakiramdam ko ay isang tagalabas," naalala niya. "Hindi ako matatas gaya ng inaakala ko."
Ngunit mas lumalim ang mga hamon para kay Cisneros. "Nagsimula akong makita na ang Espanyol na natutunan ko sa bahay ay isang halo ng Mexican at Nicaraguan - kaya kapag gumamit ako ng mga bagay tulad ng mga salitang balbal, ang mga tao sa kolehiyo ay pupunta, tulad ng, ... 'ano?'" Sinimulan niyang makita na ang Espanyol ang wika mismo ay may pagkakaiba-iba saanman ito sinasalita.
Ngunit sa huli, ang mga organisasyon tulad ng Hermanas Unidas de Long Beach (United Sisters of Long Beach, kilala rin bilang HaU) ay naging higit pa sa isang paraan para maging matatas si Cisneros sa Espanyol. "Doon nagmula ang karamihan sa grupo ng kaibigan ko noong kolehiyo." Ang mga grupo ay nagbigay ng serbisyo sa komunidad nang sama-sama, lumahok sa propesyonal na pag-unlad, at dumalo sa mga kaganapang panlipunan kasama ng mga sangay sa ibang mga paaralan ng Cal State at UC.
"Ang aking mga kaibigan ay nagsasalita ng Espanyol sa lahat ng oras," sabi ni Cisneros. "Marami sa kanila ay mga lokal na residente, kaya nagpunta ako sa maraming mga party ng pamilya sa paligid ng LA. Ibinaon ko ang aking sarili sa aking kultura."
Ngunit ang pagiging matatas ay bahagi lamang ng mga benepisyong pangkultura ng kolehiyo. Inilarawan niya ang isang takdang-aralin sa klase na nagsimula sa kanya sa isang landas na patuloy na lumilikha ng mas malalim na koneksyon sa kanyang mga lolo't lola. “Ako ay naatasan na magsulat ng isang sanaysay tungkol sa isang tao sa aking buhay. Ininterview ko ang lola ko.”
Nalaman ni Cisneros na, noong tinedyer ang kanyang lolo ay nagtrabaho siya sa mga strawberry field. Siya ay nagmamaneho kasama ang kanyang mga pinsan hanggang sa Bakersfield araw-araw para magtrabaho – at pagkatapos ay magda-drive sila pauwi sa Mexico tuwing gabi.
“Hindi ko alam iyon!” Hindi rin niya alam na nakatakas ang lola niya sa masamang kasal para mandayuhan dito. "Sa palagay ko pareho silang pinalaki na hindi pag-usapan ang kanilang mga pakikibaka sa buhay maliban kung may direktang nagtanong," sabi niya.
At ngayon, pakiramdam na mas malapit sa kanyang mga lolo't lola sa pamamagitan ng mga kuwento ng pamilya, ang kanyang pagkahilig sa wikang Espanyol ay patuloy na nagpapatibay sa ugnayan ng pamilya. "Marami pa akong kinakausap sa aking mga lolo't lola." Idinagdag niya na ang kanyang lolo ay may Alzheimer at ito ay mas mahalaga. "Nagsisimula na siyang makalimutan ang Ingles na natutunan niya at iilan lamang sa amin na mga apo ang ganap na nakakausap sa kanya sa Espanyol."
"Nararamdaman kong mas malapit ako sa aking lolo kaysa dati."